Demir kapı vurulmuş
halkların mutluluğuna,
Maden ocağından
sızan gaz kadar mutluluk
henüz yerine oturmamışken
Yaşamın faizi konmuş babalarca
her şey onların olmuşken...
Yolun son noktasında,
Umutlara vurmuşlar demir kapıyı.
Ne sağından, ne solundan geçmek var
çare yok, demir kapıyı yıkmaktan başka.
Anahtarı kör kuyuda
kör kuyu çakalların midesinde
elini soksan, yarısı kalır ağızlarında
bu kör kuyunun karanlığında.
Tek çare, demirin karşısında
demirden insan olmak
demir kapıları bir bir yıkarak
umutların önünü açmak! ..
Kayıt Tarihi : 30.6.2004 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!