Demir Kafesler İçinde Şiiri - Nuh Karaaslan

Demir kafes hücreler içinde,
Damarlarımın içine çuvaldız tarifesinde batıyor sözlerin,
Oysa ki,
Sözüm vardı aydınlık yarınlara,
Rüzgara,
Kuşlara,
Yazına, kışına ötesine baharın ilkine, sonuna
Zamandan alacağım vardı.
Hazanı yazdan kışı bahardan yaşamak ne şimdi?
Bir kurt uluyor durmadan, bir bekçi köpeği kapıda...
Bir ömür nasıl kurutulur, kitap sayfalarının arasında değil!
Bir can nasıl vurulur, bitap tayfalarının arasından değil!
Demir kafes, hücreler içinde,
Damarlarımın içine çuvaldız tarifesinde batıyor sözlerin...
Günün ışımasını bekleyemedin,
Geceler içinde dolunayı tersledin, ondandır karanlık bir yüzü.
Oysa ki,
Sözüm vardı aydınlık yarınlara,
Rüzgara,
Kuşlara,
Yazına, kışına ötesi ne baharın ilkine, sonuna
Zamandan alacağım vardı.
Müebbet kesilmiş acılar bana,
Hüzün diyebilirsin adına
Dert, kader de istersen.
Baharın gelmesini bekleyemedin...
Her geçen gün birileri yeni doğan, isimsiz bebekler onlar.
Yenice ölenler hayata veda edenler.
Ya gün be gün , ölüp ölüp dirilenler;
Hücresinde yaşayan onlar...