Bir kuş misali Özgürce kanatlarımın arasında sana uçuyorum Rüzgarın delici vuruşları arasında Bulutların saf beyazlığından sana geliyorum Sonra bağrımdan kopan bir iç çekişle Gerçeklere uyanıyorum Etrafıma bakıyorum aşkının kafesinde Yokluğunun izbe manzarası karşında Tekrar anlıyorum sevgili Bu kafesin, benim sendeki hiçliğimin eserinin , Sen olduğunu
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta