Demir göz güneşe baktı son defa...
Eriyeceğini biliyordu
Tüm moleküllerini sıkıştırdı bir solukta...
En azından direnmeliyim yaşam için..
Aşağıda çaresiz çırpınışlar..
Nükleer santraller kapanmış
Elektrik bile kullanılmıyor alarmdan beri
Denizde av yasağı uzun zamandır...
Oksijen, hidrojene bağırdı
Az sonra yanacaksın....
Hidrojen dedi ki, sen olmadan imkansız..
Karbondioksit, bir çözümünü bulacağım..
Nitrojeni korumalıyız,
Yeni bir başlangıç için....
Bütün yaşam derin uykuda
Buzullar zaten yok
Deniz ve kara oksijen püskürüyor
Demir göz aşağı baktı umutsuzca
Ağaçlar ve yosunlar cevap verdi ona...
Biz henüz yanmadık...
Yerçekirdeği, volkanlar, yeraltı gazları
Hepsi destek verdi ağaçlara ve yosunlara..
Oksijen hem mutlu, hem hüzünlü..
Yeşiller sırtını sıvazladı,
Sen yok olsanda biz seni var ederiz...
Kayıt Tarihi : 20.7.2011 10:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!