Yoksun,
Senden kalan hiçbir şey yok,
Yokluğuna katıldı anılar
Ve çekip gittiler,
Unutmamak anlamsız olduğu kadar yalanmış,
Bana bunu öğrettiler.
Sağır edici bir sessizlik gibidir yalnızlık,
Korkutur karanlık,
Karabasan olur gecelerime uzaklaşan hırsızlar,
Göz kapaklarımın ağrımasının nedenidir bu.
Üşürüm,
Ürpertir tenimi rüzgar,
Seni seviyorum,
Belkiler içindeyken bile,
Kararlılıkla söylüyorum,
Seni seviyorum.
Senden uzakta,
Her ne kadar uzlaşamasakta,
Sen yıkılan hayallerim altında kalan
Sonsuzluğu yitiren ölümlü,
Bedenin savrulurken rüzgarlarda,
Kaydın ruhumun elleri arasından
Göz yaşlarımla ıslandı toprağın,
Yalanlar kuruttu,
Sana bugün o kadar çok şey anlatmak isterdim ki,
Okulumun bittiğini mesela,
Hayallere kavuşmanın müjdesini,
Bugün döneceğimi,
Değiştiğimi birde.
Dur dur…
Ne acı,
Kurulan hayatta kalbinden söküp atamadıklarına
Rol verememek,
Ne kadar çaresizsin,
Yönettiğin sandığın yaşamında
Oyuncuları seçemeyerek,
Bir ses duysam şimdi,
Bir hece,
Sadece bir se...
Dönüp bakma gereği duymadan,
Emin olsam,
Senin söylediğine,
Hani sis çöker
Günışığı zorlanır ya parlamakta,
İşte öyledir
Tozlu anıların getirdiği tebessüm.
Karabasanlar üstündeyken
Ses çıkaramamak gibidir
Sen sus,
Bir haykırış gelir uzaktan,
Raylardan sesler duyulur,
Kalabalıklaşır peronlar,
Yalnızlığım yok olur.
Sen dur,
nefretinse dökmek istediğin,
ısır gir damarıma,
al tüm kanımı,
dök tüm nefretini içime.
yaralamaksa niyetin,
savur tüm oklarını ağzından,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!