Demir Elli Çoban Şiiri - Ekrem Şama

Eli demirden yapılmış bir çobandı,
Elli yıldır halkın üstüne abandı.
Kah başbakan, kah hapisteki bir bilen,
Kah kravatlı şapkalı, kah cumbabandı.

Bazen olmuştu nurlu, bazen imanlı,
Bazen sakindi, bazen başı dumanlı,
Bazen cuntacılara amansız hasım,
Yeri geldiğinde cuntadan fermanlı.

İmam hatipler açar, ama baş hasmı,
Kuran öpse de, inandığı bir kısmı,
İnsanı hayretten hayrete sürükler;
Dünkü gördüğüm, acaba bu şahıs mı?

Yine başörtüsü diye atıp tutmuş,
Dün dediklerini bu gün hep unutmuş,
Tez konusu; “Elli yıldır konuşuyor,
İnsanlara ne demiş, nasıl uyutmuş? ”

(İstanbul:02.05.2006)