Demir-çelik Fabrikasından

Yeni çıkmışken demir-çelik fabrikasından Mikail usta
Küfrediyordu çalışmaya, fabrikaya
Evine geçince çıkardı tulumunu
Uzandı -belki 10, belki 15 yıllık- koltuğuna
Açtı televizyonunu, zengin siyasileri, dizileri izledi
Mikail ustaya bu akşam da yemek yok
Et yok, lapa pilav yok, bayat ekmek yok
Yıpranmış bedeniyle, duasını okuyup yattı yatağına
O uyudu
Ailesi uyudu
Arkadaşları uyudu

Hepsi zor günler yaşadı hep, en mutlu günlerinde bile
Sabah beşte başladı mesai, işçiye geç bile
Kalktılar beşten evvel, bu sabah kahvaltıda
Üç sandalyeli masada, beş tabak var boş bardak ile
Kış ayları da yaklaştı, her gün birbirinin benzeri
Patronları yine bir torba kömür vermedi bu zemheri
Onlar soğuk, taştan evlerde bir gece uyudular
O uyudu
Ailesi uyudu
Arkadaşları uyudu

Bir gün hiçbiri uyanamadı