Demir Baş Hasan Destanı Şiiri - Alper Kürük

Sokollu Mehmed'in amcazâdesi
Mustafa Paşa
Babasıydı ejderha,kasırga
Serdengeçti gazilerin...
'Paşa Baba' derlerdi adına.
Cenk isteyen yiğitlerin
Tercüman olurdu muradına.
Nice kaleler fethedildi nice...

Yüksek bir kaya üstünde 'Filek Kalesi'
Sanki kartal yuvası.
Ne top ile yıkılır
Ne süngüyle alınır.
Ama Paşa Babanın akbabası
'Demir Baş Hasan'
Aldı yanına kendine benzer
Gözü pek kırk pehlivan
Yola çıktı Budin'den
Gidecekleri yer Filek,
Kaleyi almaktı hepsinin
Gönüllerindeki tek dilek.
Çıktılar üstüne bir kayanın
Bağladılar üç-dört merdiveni
İplerle,kuşaklarla,
İçlerinden Hasan seslendi:
'Dayanın,yiğitler dayanın...'
Uzatldı bir mangal deliğine.
En önde Demir Baş Hasan
Sarıldı merdivene
Sanki olmuştu kükreyen arslan.
Geçebilirdi delikten ancak bir insan
Ama engel oluyordu
Dışarı uzanan topun namlusu,
Hasan'ın yoktu korkusu,
Bir an tereddüt etmeden
Deliğin iki kenarına
Geçirdi pençelerini,
Sonra sığınıp Allah'ına
Dayadı namluya göğsünü
Onun asla korkutmadı
Kayalık uçurumlar gözünü.
Kollarını geriverince
Bir ses çıktı ince ince
Top geriye fırladı
Allah'tan ki birşey olmadı
Hasan'ın hiçbir azasına.
Namlu geldi dayandı
Duvarın iç hizasına
Hasan bunu görünce
Birden düştü sevince
Ve başını dayadı namluya.
Gülle olmuştu başı...
Top gülleyi atar ama
Gülle topu atıverdi bu seferlik...

Kale dalmıştı uykuya
Girdi,atladı delikten
Arkasından yalın kılınç
Kırk gazi yoldaşı.
Demirdi Hasan'ın başı
Göğsü ise çelikten.
Artık yaklaşan dakikalar
Kaledekiler için sondu.
Bu kartal yuvasına
Bizim gazi akbabalar
Çok kısa zaman içinde
Demirbaş ile kondu...