Demir.. Şiiri - Bilal İlhami Köksal

aslında bir canın emanet edilmesiydi gelişin.
gözümden kendi canımdan bile değerli bir şeyi kucağıma alırken...
ilk görüşte aşk doğrudur mutlaka ama insan bu kadar minik bir şeye nasıl aşık olabilirdi ki.
Oluyormuş!

...şimdilerde bir gülüşünle o kadar kolaylaştırıyorsun ki herşeyi...
Sadece odana,eve değil bütün dünyama yaydığın o cennet kokun için sonsuz teşekkürler.
İnsanın en iyi arkadaşını kendisi büyütmek diye bir şansı oluyor yani geçen sene bu zamanlar
kesinlikle inanmazdım...
Uyku arasında mutfaktan küçük bir atıştırmalıktın sadece nerden bileyim kalbimde bu kadar yer edeceğini...
Öyle ki senin 'ba boa bu' hecelerinden baba yapacağım diye canım çıkıyor
her şeyi sana anlatmak için kelimelerim bazen yetmiyor
minik bir ateşin çıksa sanıyorum dünya yanıyor.
Öyle ki minicik 2700 gramlık bir şey büyüyor büyüyor bir senede koca bir evren oluyor.
Durmuşsun sen dünya etrafında dönüyor.
Bir yaşamak bir umut bir hayat geliyor seninle herşeye
Hatta unutulmuş şairliğim bile geri geliyor!
Attığın bir adım dünyanın yoluymuş gibi
salladığın minicik el sanki hiç göndermez gibi...

Oğlum hayatıma kattığın sen için binlerce teşekkürler.
Nice mutlu yaşların olsun hep beraber.
Gülerek büyü hep incinmeden.
Aşk gibi
Sevmek gibi
Demir gibi...