Demetevlere Kaçardın Şiiri - Bahattin To ...

Bu gün kim aradı dersin canım düşün bir hele
Seni çok özlemişler telefonlarını aramışmısın ne
Seni sordular bana çok özledik selam söylesene
Dedi bana sen hala gelmemiştin dönmemiştin evimize

Kızardın bazen onlarsız edemezdin,giderdin evlerine
Kemal abide şeker hastası diye ne kadar üzülmüştün sende
Derdini bırakmıştın düşünürdün eşini dostunu baksana şu haline
Acınacak senmisin bizmiyiz bilemiyorum geri kalanı bahane

Küçükten özlemin onların gençliğindekilere bakar imrenirdin
Köyde onlar ne derse o hemen olurdu için için kendini yerdin
Gururluydun kendi kendine oynardın okumayı hedef seçtin
Köydeki yaşama özlemine doymadın her yaz orda dinlenirdin

Sinirlenince Demetevlere kaçar orada da dinlenirdin
Zeliha'lara gider orda kendini köyde hissederdin
Bense seni oraya bırakır hep yolunu gözlerdim
Şimdi orda kime gider,kime yolunu bekletirsin

Hatırlarmısın köyde bir çocuğa bu yaz cesaret vermiştin
O çocukta oraya gelmiş duydum ama önce sen gittin
Dayını düşünürdün,her hastaya örnek olmak isterdin
Bütün bunlar yetmedi bu hastalığı aslında yenememiştin

Bahattin kemal abilere gidelim morelim düzeliyor
Zeliha abla ve arkadaşları ile konuşunca ruhum dinleniyor
Onlarda çok üzgün şu son anda geleni gideni bitmiyor
Beytullahlarda ev almış onlarda Ankara'ya yerleşiyor

Dostlar var benden uzak gidebileceğim çat kapım yok
Demetten ev kirayalım o zaman girip çıkmam olur çok
Hoş sohbet ederler hepsi saf samimi kötü niyetleri yok
Güler gezer eğlenirler benim onlarla ortak yanım çok
27.03.2008
Bahattin tonbul