Açılan çiçekler nevruzun habercisidir
Çiçekler insanları mutlu eder, ümitlendirir
İlkbahardır bu kapıyı çalan
Sen;
Sen bana ilkbaharda geldin
Çiçekler açmıştı yüreğimde
Ben küçük bir kız çocuğuyken,
Her şey daha güzeldi
Kendi kurallarım vardı hiç olmazsa
Kimsenin yıkamayacağını sandığım duvarlarım.
Ben küçük bir kız çocuğuyken,
Ölüm kadar yakınken ayrılık bize
Ben ne yapacağımı bilmeden çaresizce bekliyorum.
Doluyor gözlerim, dalıyor uzaklara
Her an konuşan bu diller susmuş
Yüreğimde çığlıklar kopuyor
Hatıralar eşlik ederken yalnızlığıma
Bu kez anladım,
Kız kulesi için kurulan hayallerin bir hiç olduğunu.
Bu kez anladım,
Her üşüdüğümde yanımda olmayacağını.
Lanet ettim kaderin kahpeliğine.
Aylar önce neydik şimdi ne haldeyiz…
Yalnızlığımla baş başa olmak
Sadece kendim için yaşamak istediğim bir anda
Çıkageldin.
Hiç hazır değildim aslında
Zaten ummuyordum da.
Başımı bir kaldırdım,sen,
Nerden bilirdim ki o bakışın son olduğunu
Bilseydim hiç bırakmazdım seni
Hani her titrediğimde hırka değil de sen ısıtacaktın
Bak ben yine titriyorum
Ama soğuktan değil bu sefer
Bu sefer sensizlikten üşüyorum
Sevmenin acı verdiği kadar çekmedim hayattan
Sevdim ağladım, ayrıldım ağladım.
Daha dün seni senden çok seviyorum derken
Yarınlarımda olmadın.
Dayan geçecek dayan gönlüm...
Bırakıp gittin ya hani:
Gittin gideli çok şey yok oldu
Hep yarın yeni bir gün,yeni bir mevsim yeni bir yıl olocak diye
Kandırıp durdum kendimi
Oysa aradan yıllar geçti
Ama sen hala yoksun işte
Yoksun sen şimdi hüzünlerimde.
Bıraktım artık gözyaşlarımda seni gizlemeyi.
Kıskanır oldum Leyla ‘yı, sevdasını
Şimdileri yol verdim seni özleyen düşlerimde gizlemeyi.
Gidişinin bir dönüşü olacak bilirim.
bu günlerde hayalimin süslediigi sevgili geliyor aklıma
birden kalbime bir hançer saplanıyor
sanki gönlümün gemisi bir buz dagına çarpmış gibi
bu günlerde dalgın dalgın düşünüyorum
konuşmuyorum daha dogrusu konuşamıyorum kimselerle
içimde nedenini bilmedigim bir sancı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!