Hadi es sen yine,
Yerle bir et her şeyi.
Tozu dumana kat düşünmeden.
Hiçbir dalı kalmasın o ağacın
ve hiçbir kuş fırtınanda uçamasın.
Uçur tüm gücünle çatıları,
Dünya benim etrafımda dönmüyor,
Doğru.
Kapının dışında devam ediyor hayat.
Güneş hiç ara vermiyor mesela
Doğup batmaktan bıkmıyor hiç
Ya da arabalar hiç hız kesmeden gidiyorlar yollar boyu.
Çek git yüreğimden,
Yüreğini de al git çok uzaklara.
Tek bir yalan bile bırakma
Beni sadece bana bırak.
Kırgınlığıma,yıpranmışlığıma dokunma bile
Sakın sürme ellerini hayallerime
Ordasın biliyorum.
Duyuyor musun beni? !
Zaten sana değil yüreğimin isyanı
Dinlemek istemesen de olur.
Biliyor musun
Akıllı işi değilmiş bu sevda dedikleri
Ezberletirmiş insanoğluna özlemi,
Hüznün her halini.
Sürüklermiş saçlarından
Tutup koparırmış hatta eti tırnağından.
Sesini bile çıkartamazmışsın
Yine sana yazıyorum bunları
Sadece sana,yıllar sonra…
Doğduğum güne,ilk adımlarıma,
Senle yürüdüğüm taş kaldırıma.
İlksin işte,ötesi var mı?
Herşeyi olmayı kabul etmişken ben,
herşeyken,
hatta ben sen olabilecekken,
-belki de olabilmişken-
tek beceriksizliğim dikildi karşıma(!)
Nefes almak gibi de olsa senin yerine boğulmak,
Çekilmiyor bu şehrin sonbaharı
Benim gibi hemen yüzünü düşürüyor.
Üstelik bu aralar
Yeni yeni huylar edindi.
Sert rüzgarlar esiyor artık sokaklarında.
Eskiden en fazla
Son yudumdu sevdamız
Sen içtin,bense taştım.
Boğuldum bir yudum suda
Can verdim ellerinde
Her saniye öldüm nefretimle,
Her gece dirildim hasretinle.
Düşlerde bir çocuk çırpınıyor sanki
Gece yarısı pencereye yapıştırıyor ellerini
Gözlerini dikiyor o gece mavisindeki yıldıza.
Acaba O da görüyor mudur o yıldızı,
Bakıyor mudur iç çeke çeke uzaklara,
Farkında mıdır yalnızlığın...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!