Demet Bekiş Şiirleri - Şair Demet Bekiş

Baharın tadında sanki bu şarkılar
Taze yağmur kokusunda dinlediğim
Üşüten beni ama asla acıtmayan rüzgarında bu akşamüstünde
Gökkuşağı kadar masum gözyaşları sadece toprağın mis kokusuna veda
Herkesten uzak sadece benim sandığım bu garip iklimin hüznü
Yine aynı sonbaharın yüzü bu yalnızlıkta dünden kalma

Önce yağmur ıslattı sonra rüzgar savurdu saçlarını
Dalgalar vurup bedenini,güneş kamaştırdı gözlerini
Geceler selamlamadan ansızın çıkıverdi sabahlar
Eylülün kokusunu bile almadan karlar düştü
Şimdi yaşanmış tüm anlar toprak oldu.

Bilmediğin nice güller soldu sensiz baksan da göremezsin
Yokken sen her gece kaç yıldız kaydı ansızın anlatsam inanmasın

Hasret rüzgarları doldu yalnızca odama yokluğunda bilemesin
Yaz ortasında ne denli kış ayazı vurdu beni anlayamasın
Kaç sonbahar geçti sensiz sarı yapraklar arasında daha dönemesin

Dün gibi yaşadım bugünü
Bugün gibi olacak sandım yarını
Acı gerçeği anladım
Dün ben,bugün sen,yarın ikimiz…

Bir yağmur damlası hayat verdi güle
Toprağın mis kokusunda yeşerdi dalları
Bir avuç sevgiyle açtı tomurcuğu
Ve ardından en gerçek sevdalar büyüttü onu
En masum yalanlarda rengini buldu al al
Her acıda bir dalını düşürdü gül

Bir yaz akşamı
Geziyorum en güzel vaktinde günün
Öyle kalabalık,öylesine gürültülü ki sokaklar
Ama ben sanki tek başıma,sanki kimsesiz,yalnız
Gecenin karanlığını hafifleten birkaç sokak lambası
Bir an sanki hiç dönmeyecekmiş gibi uzaklaşıyorum

Aklıma sığmıyor bu bencillik
İçinde yarınları olmayan yalın düşler
Sırtında hala dünlerin yükünü taşıyan
Bugünlere hiç cesaret bırakmayan
Adına ömürlük hata denen
Aslında doğru olan yanlışlar

Ne çok istedik aramıza katılmanı
Bizimle aynı havayı solumanı
Tattığımız tüm güzellikleri paylaşmanı
En önemlisi de nefesini hissetmeyi
Ne çok arzuladık bebeğim
Gözlerine bakıp,ellerini tutmayı

Nasılda kısalıyor ömür
Günler ne çabuk geçiyor
Gizli hüzünlere veda ediyor yaşam
Çok şey bekliyor insan hak etmeden
Bir umutla değişen ben miyim bilmiyorum
Hayattan çok şey bekleyen ve

Bir gün şafakla birlikte kavuşacaksın özgürlüğe
Bir denizin mavisine yansıyacak mahmurluğun
Martıların figanı mı tasalandıracak seni
Yoksa özgürlüğün ilk demi mi
Mavi gölün kıyısına yaklaşırsan akşamüstü
Kızıl şafağı göreceksin yansımışken