Kaderde varmış insan tersleyen
Uykusu gelmeden sükse için esneyen
İncinirim diye ayak ucuna basmayan
Bilirim böylesini demem herkese.
Huyunu suyunu kendinde görmüş
Vefakar insan diye hatrını sormuş
Mahkumcuklar gibi kapıdan kovmuş
Suçlu olan benim demem herkese
Dökülen bir su doldurmaz kabı
Yıkıldı başıma koskoca çatı
Nereden bilirim asılacak suratı
Uğradık hakarete ellere demem.
Şimşek gibi çaktı bana tek sözü
Anasının babasının çok nazlı kızı
Şekeri mi tutmuş ondan mı nazı
Kulluk devri geçti vallahi demem
Tekme tokat yesem gitmezdi zora
Aklımdan geçirmem nefsi müdafaa
Çok ayıp değil mi komşu kalbini kırma
Kırılan ben yıkılan ben demem ellere.
02/12/1975
#NurettinŞİRİN
Kayıt Tarihi : 18.11.2018 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DEMEM
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!