Demelerin Çıkmıyor Aklımdan

yalnızlığım
kimsesizliğim
tekbaşıma kalmışlığım.
ağaç gölgelerinde
gönülden uzak olmayan
gözden uzaklara
düşmelerim
çıktı da aklımdan,
yüreğinden bir türlü
silip atamayışların
çıkmıyor aklımdan.

sensiz gecelerimde
düşlerinden çıkmayışlarım,
her nefes alışında
uyanışlarında
ağlamalarını
bir ninni gibi anlattıkların
çıktı da aklımdan,
aklıma geldikçe
ah çekişlerin
çıkmıyor aklımdan.

gündüzlerin dolmadığı,
göz alabildiğince
boşluktaki gecelerde,
gökyüzünde
yıldızların altında,
şimdi uzaklarda
seni düşünmüşlüklerim
çıktı da aklımdan,
gecenin uçurumuna
adımı seslenişlerin
çıkmıyor aklımdan.

gözlerin yollarda
gönlün benimle sarmaş dolaş
gözyaşlarını içine akıttıkların
çıktı da aklımdan,
varlığını düşünerek
ölüp gideceğim
demelerin
çıkmıyor aklımdan.
Erol Semiz