Demek Şimdi Gidiyorsun

Gül dökülen yanaklarına
Son bir kez dokunamadan
Son bir buse konduramadan
Yaşanmışlıkları bir kalemde silip
Doğan güneşe yazdığımız şiirleri
...ve söylediğimiz türküleri yakıp
Paramparça olmuş sırça sarayımla
Beni virane bırakıp.
Yüreğimi karanlıklara hapsederek
Ardına bile bakmadan
Demek şimdi gidiyorsun…

Sevgimizle, canımızla beslediğimiz
Umut fidanlarını koparak
...ve düşlerimizi yazdığımız
Martıların kanadını kırarak
Her birine ayrı ayrı ad taktığımız
...ve paylaştığımız yıldızları söndürerek
Ardına bile bakmadan
Demek şimdi gidiyorsun…

Toprağın suya hasret kaldığı gibi
Sensizliğe hasret bırakıp
Göz pınarlarımı kurutup
Sensiz sabahlara mahkum ederek
Isırdıkça kanayan dudaklarımla
İçimde mağrur bir hüzünle bırakarak
Ardına bile bakmadan
Demek şimdi gidiyorsun…

Tabiatın yeniden varoluşa
Merhaba dediği
Tüm yüreklerin aşka kucak açtığı
Bir ilkbahar gününde
Sen bana sonbaharı armağan edip
Ardına bile bakmadan
Demek şimdi gidiyorsun…

Git..!
Git be gül yanaklım...
Yaprak dökümümü görmeden
Ardına bile bakmadan git...
Git..!