Onların yalanları başkalarının güzellikleriydi...
Elleriyle dokunsalar,yürekleriyle dağılacaklardı.
En güzelin çevesinde dolanıyorlardı...ateş böceği gibiydiler.
Ama aslında kelebeklere özeniyorlardı,hayır hayır,tam olarak kelebek gibiydiler...
Çünkü kelebekler özünde kısa,ama edalı yaşarlardı.
Onlarsa özünde sevgiliydiler...
Ama dağılacaklar gibi.
Ve ekmek fırınları,fabrika dumanları,yolcu istasyonları gibiydiler;
Ekmek sevgiydi,fabrika dumanları emekti,yolcu istasyonları onlar için evdi...
Onların yalanları başkalarının güzellikleriydi...
Elleriyle dokunsalar,yürekleriyle dağılacaklardı.
Haddizatında aileydiler, ama kar taneleri düşüyordu aralarına.
Ve eriyordulardı, sanki başka ülkelerin insanlarıymış gibi,
Öyle uzaktan uzağa,sanki biri yalandı- diğeri güzel!
...
"Demek sen de gidiyorsun? O halde sen de hoşça kal ey insanlık! "
Kayıt Tarihi : 21.4.2016 13:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meral Meri](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/04/21/demek-sen-de-gidiyorsun-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!