Demek ki Kördüm Şiiri - Fevzi Kalenderoğlu

Baktım gördüm
Gördüm düşündüm
Düşündükçe baktım
Baktıkça gördüm
Gördükçe düşündüm

Düşündükçe daha düşündüm
Düşündükçe derine indim
İndikçe düşündüm
Düşündükçe gördüm
Gözüm açıldı, demek ki kördüm
Gördükçe şaşırdım
Hayretten hayrete düştüm

Düşündüm, ya görmediklerim!
Göremedikleri'mi düşündüm
Görmeyince bilmediklerimi
Bilmeyince düşünemediklerimi

Görmediklerimi görenlere sordum
Bilmediklerimi Aradım buldum
Görmediklerimi görenler çok azdı
Ama görmediğimi gören yinede vardı

Durmadım onların peşine düştüm
Düşüncelerini sordum öğrendim
Düşüncelerinin peşine düştüm
Düşüncelerinin içine düştüm

O düşüncelerine kilitlendim
Düşüncelerinin içinde kayıp oldum
Düşüncelerinin içinde hapis oldum
Gördüklerini görmeye koyuldum

Bilmediklerimi durmadan sordum
Sordukça bildim, öğrendim
Öğrendikçe gördüm
Gördükçe kendimi buldum

Bulunca benliğimde kayboldum
Kayboldukça kendimi buluyordum
Meğer ben hamdım
Meğer ben pişiyordum

Meğer ben oluyordum
Benden içeri bir ben olduğunu
Artık anlıyordum, görüyordum
Ve artık kendimde ONU
ONDA kendimi buluyordum.

Gaziantep 11.12.2011