Demek ki Gittin! Şiiri - Şeref Burakgazi

Sende bırakıp gittin. Tüm gidenler gibi.
Bir başıma bıraktın. Sevgisizce beni.
Seni sevmekle yanılmışım. Zaman gösterdi
Son gidişindir. Dönüşü yok. Bitti bu sevgi.

Bu ayrılık çok farklı, boyutu başka
İlk defa mağlup olmadım ben sevgiye aşka
Bu sevgi başlamıştı bir sonbahar ayında
Ümitlerimi tükettin mayıs ayında

Her karanlık gecelerde seni düşünürken
Ortak oluyordun, sevgi duygularıma
Sevgiyle gözlerinin içine her baktığımda
Özlemle akıyordum göz yaşlarımda

Bir bahar çiçeği gibi koptun dalımdan
Yazdığım anılar, okunmaz dudaklarımdan
Okuduğun şiirlerimin sesi gitmez kulaklarımdan
Umutsuz anılarımda süzülürsün yanaklarımdan

Ben, kendimi bıraktım, esen rüzgarlara
Kendimi Sevgin için vurdum derin dalgalara
Yaşananlar bir öykü terk edildi yazgılara
Bu son gidişin dönüşün yok sanma ki rüya.

İkimizde özgürüz. yüreklerimiz ayrılıktan yana
Sen artık özgürlüğünü yaşa, içten arzularınla
Bir kez olsun seni seviyorum, demedin bana
Mahkum ettin beni dinmeyen acılarıma

Çok zamansız beni yüreğimden vurdun
Sevgin bedenimdeyken toprağa koydun.
Yaşama sevincim bitti tükendi umudum
Gittin şimdi yoksun sanma ki unuttum

Zamansız ayrılığın acısı şimdi içimde
Sevgin damla oldu göz bebeklerimde
Artık hasretin var aldığım her nefeste
Özlemin ateş olsun kalsın bedenimde...