Ey fâni sevgili!
Attığın kıvılcım sardı gönlümü,
Volkanla yarıştı sînem demek ki;
İstilâ eyledin bütün ömrümü,
Şiire gebeydi kalem demek ki..
Seni düşündükçe sırlar açılır,
İlâhi Aşk kokan nağme saçılır,
Bir ân söylemekten nasıl kaçılır?
Adın tezyin eder dizem demek ki..
Sevdim de kendime erdim sâyende,
Hakîki O Mahbûb saklı gâyende,
Cennet'ler gizliymiş yârim âyende,
Seni kaybetmekti mâtem demek ki..
Hakîki Mahbûb'tan Esmâ almışsın,
Sonra gönle şule şule salmışsın,
Yansıtan sen iken gâfil kalmışsın,
Benim ki yalnızca sîtem demek ki..
Mecâzi mahbûbum çekil aradan,
Tecelli etmekte sende Yaradan,
Gönlüm beter oldu çünkü çıradan,
Dillerim dönmüyor gîzem demek ki..
Kast eyliyor sanki câna gözlerin,
Elest anımsattı sandım sözlerin,
Sönmeyi bilmiyor niye közlerin?
Aşk için geldi bu Adem demek ki...
Kayıt Tarihi : 10.6.2016 11:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!