Demek İsterdim Şiiri - Tahir Özdemir

Bir dal düşün kırılmış kendine
Sert budanmış ağaç gibi
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam

Kendi adresimi arıyorum
Kendimi yalnızlık kucağında buluyorum
Başımı vuruyorum taşa yeniden her geçen gün
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam

Anlaşmış gibi kendime de sığamıyorum
Kendimden mahrum kalsam
Çevrem anlaşmış gibi mağrur
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam

Kahır bir yere kadar kalıyor
Kötülük ne kadar dinç, arsız yüzsüz oluyor
Metastaz sıçramış vücut kadar yorgunum
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam

Ağaçlar gölge veriyordu hani
Soğukta hatırlamaz insan
İnsan kendi gölgesini
Gölgeler içinde arar masummuş gibi
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam

Herkes kendine dönüştü çünkü hikaye bitti
Budanırken ağaçların çığlıklarını hangimiz duydu
Günlere binip gidebiliyor muyuz
Hırpaladılar ağacı meyve veriyor diye
Kendi adresimi arıyorum
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam

Ey ömrüm
Unuttum seni.