Bir dal düşün kırılmış kendine
Sert budanmış ağaç gibi
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam
Kendi adresimi arıyorum
Kendimi yalnızlık kucağında buluyorum
Başımı vuruyorum taşa yeniden her geçen gün
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam
Anlaşmış gibi kendime de sığamıyorum
Kendimden mahrum kalsam
Çevrem anlaşmış gibi mağrur
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam
Kahır bir yere kadar kalıyor
Kötülük ne kadar dinç, arsız yüzsüz oluyor
Metastaz sıçramış vücut kadar yorgunum
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam
Ağaçlar gölge veriyordu hani
Soğukta hatırlamaz insan
İnsan kendi gölgesini
Gölgeler içinde arar masummuş gibi
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam
Herkes kendine dönüştü çünkü hikaye bitti
Budanırken ağaçların çığlıklarını hangimiz duydu
Günlere binip gidebiliyor muyuz
Hırpaladılar ağacı meyve veriyor diye
Kendi adresimi arıyorum
Sağ kurtuldum dünyadan
Demek isterdim yeniden her akşam
Ey ömrüm
Unuttum seni.
Kayıt Tarihi : 3.7.2025 12:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!