Demek hazanın kalanı da yaşanacak!

Ne hekimler gelmiş ki yarayı canı aşkıma
Çare mi olacak ki meçhulde esrarı ahıma
Toprağın kokusu ki geliyor işte ta ezelden
Sinelerin kilitlenmiş mahzun hüzünlerinden

Sen aldırma leyar sen bari bir efkâr soluma
Sen umutlarını tüketerek ahirin için korkma
Sevilensin şevksin kahırlar içinde soldurtma
Aşk yekpareliğin de hazzın ahenginden yana

Ben böyleyim işte dertlenirim kendi gölgemle
Senin nerelerde olacağını idrak etsem de yine
Bedel mi hazır kaderde ki nefsin bekler haline
Zindan ne çare yalnız kalan sinenin günlerinde

Sevmek ah ne diyeyim dileme kal kendi halinle
Yeter ki seni terk etmem için bahaneler üretme
Unut diyerek kolay olanı seçme kader mucibince
Kal kendi esenliğinle sevgime bir müdahale etme

Sende olmayanı veremem ki sevmeni beklemem
Zatımdan vazgeçmede diyemem onu isteyemem
Teninki nazar için asla nefeslenmem bezeyemem
Melalin ki silinmeyen kim bilir ne ki haline girmem