Demek Gidiyorsun Şiiri - Mehmet Soysal

Demek ayrılık vakti geldi
Sessiz ol uyanmasın kuşlar
Güneş doğmadan terket bu şehri
Yıldızlar seninle gelecek gittiğin yere
Çok dilek tuttum adına
Kayan her yıldızda
Aslında yıldız kayması diye bir şey yok
Ben gönderdim onları sana
Uyurken karanlık gecelerde
Merak etmişim seni çok mu

Sessiz ol konuşma
Gönderdiğim her yıldız ömrümdendi
Ama bu son dileğimdi
Bu son yıldız, bu son veda

Şimdi gidiyorsun bilmediğim adreslere
Belki de kıymetini bilmeyecek başka gönüllere
Sessizce git uyanmasın hayallerim
Yüreğim yeniden kanamasın
Avuçlarım yapışmasın saçlarıma

Üzülmüyorum gidişine
Kaybedecek ne vardı ki zaten
Aşk dediğin bi kumar değil mi
Ben kaybetmişim çok mu

Ama yine de sessiz git
Duymasın kulaklarım elveda deyişini
Gidişinin çığlıklarını hissetmesin ruhum

Senden sonra yeni bir güne uyanayım
Gittiğini bilmeden
Sanki hiç yokmuşsun
Hiç hayatımda olmamışsın gibi
Öyle bi sessiz git ki
Yollar bile farketmesin gidişini
Çok ayrılıklara şahit oldum
Mesela hayallerimi savururken rüzgarlara
Ya da bırakırken yüreğimi senin avuçlarına
Bir de senin gidişine şahit olmuşum çok mu

Biliyorum yine kendimi kandırıyorum
Yüreğim yine çırpınıyor göğüs kafesimde
Son kez görmek istiyor gözlerim
Ellerim ellerine son kez dokunmak
Ve son kez seni yaşamak istiyor hayallerim

Neyse sessizce git
Ne benim haberim olsun
Ne de bu şehrin
Bir de uyandırma kuşları
Kelebek gibi kaybol hayatımdan
Ben duymayım gidişini
Sessizce ölüm gibi
Gidişini bilmek istemiyorum çok mu

Çabuk git acele et bak gelen var
Gittiğin yerin sahibi var

Buyur hoş geldin yalnızlık
Hoşgeldin yerin boş
Geç otur sol yanıma