Demek Değil Şiiri - Özdener Güleryüz

Yazgı,
Ne olmadığını,
Yalnızca budala aklınla,
Karar verip,
Anlayabilmek,
Gidiyorum dediğinde sevda,
‘’Yaşayamam onsuz’’ demekten başka,
‘’Kader ise, salt bir yol’’, Demek değil.

Direnme,
Yaşamın zamanlamasına,
Sessizce bekleyerek,
Umarsız bir yürekle,
Tersine dünyayı anlamaya,
Düz etmeye tersi ya da.
Nefs-i kamile ye varmak bile,
Toz duman etmek bile benliği,
Sevdaya inançsızlık, Demek değil.

Düş kırıklığı,
Konulmuş yasalarına evren’in
Mangal yüreğinle,
Sessiz kalamamak,
Keskin kılıcını kuşanıp,
Sivri dilini bileyip
Kısasa kısas, aşka anarşist,
O savaştan bu savaşa çarpışarak,
Son Kadeş’i imzalamak.
Ardından bal sürüp yaralarına,
Geri adımlarla çekilmek, Demek değil.

Başkaldırı,
Sabah doğan Güneş’e
Gece yine gelen Ay’a
‘’Sen geceye dön, sen de gündüz’e’’ diye seslenmek,
Her yana yayılmış düzene,
Sapaklara, dönemeçlere, güzergahlara rağmen,
‘’Hayatımın hakimi benim’’ diyerek
Çaresizliğe karşı çıkmak, Demek değil.

Mutsuzluk,
Susmak önce, ne diyeceğini şaşırmak sonra,
Set olmak sevinç’in çağrısına,
Gizlenmek öncesinde,
Çırılçıplak olmak sonrasında,
Beklentisiz sevmelerde.
Her koşulunda sevdanın,
‘’Sevmeyeceğim artık onu.’’ Demek değil.

Güvensizlik,
En düz dalı görüp,
Onu ayırmak gövdeden,
Kendi arzusuyla,
Ve o asa ile yürümek yaşlandığında.
Yanında koluna girenin olmadan,
Yanında gözü gözlerinde bir sevda olmadan,
Geri çekilmek sevdadan, pes etmek Demek değil.

Savaşmak,
Meydana çıkıp miğfer, kılıç, kalkanla,
Her zaman,
Aldırmadan yağmura,
Vur ha vur ölümüne, aşk’a, aşk’ın arenasında,
Önce kendini, sonra yaraladığında sevdiğin insanı,
Baş dönmesi yaşayıp, zafer kazandım Demek değil.

ÖZDENER GÜLERYÜZ