Ben senin görüntünüm! Senden ün’üm!
İsmin, cismin, yarının, bugününüm,
Hem geçmiş, geleceğin hem dününüm!
Sen demedin mi ruhumdan üfürdüm?
Her ne yaptıysam ki her ne, emrinle!
Yok! deme ki küllî - cüzî irade,
Sendeniz ve olacağız seninle!
Sen demedin mi ruhumdan üfürdüm!
Sensen yapan - kılan - eden - eyleyen,
Görüntünü serip de seyreyleyen
Sensin, seslenip de sonra dinleyen
Sen demedin mi ruhumdan üfürdüm!
E! Artık, affedeceksin elbet beni!
Affedeceksin böylece ki kendini,
Gösterdin de gördük işte! “Fendini”
Sen demedin mi ruhumdan üfürdüm!
Buydu isteğin! Görmemiz “kudretin”
Buydu, görmemiz gereken! “kuvvetin””
Gördük! Peki, şimdi ne bu hiddetin?
Sen demedin mi ruhumdan üfürdüm!
12.11.2007/14.45
Atakan KartaltepeKayıt Tarihi : 1.12.2007 21:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atakan Kartaltepe](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/01/demedin-mi-5x4-luk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!