Demedim mi? 2 Şiiri - Mehmet İslami

Bal akıttığını, gören akrebi
Delikten çıkarır dil, demedim mi?
Şayet; ceketinin delikse cebi
Yok, kapı çalacak el demedim mi?

Mal kazanmak için harca nefesi
Kabire girerken unut herkesi
Yoruldum diyerek yükselen sesi
Okyanusa atar sel demedim mi?

Yükün yüklenince çekilir göçün
Ekranda görülür sevabın suçun
Münkere Nekire cevabın içün
Dünyâ metâını sil demedim mi?

Rûhunu sarmıştı kasavet firâk
Beytinden Kudüs’e iletti Bûrak
Kendine bakarak elleri bırak
Önce sen haddini bil demedim mi?

Helâl kifâyetkâr bakma harama
Şifa elindedir benim yarama
Kendinden gayride kusur arama
Nisyân ile mâlûl kul, demedim mi?

Seven nasıl terkeylesin yârini
Herşeyiyken sevetiyken varını
Şeytanın icadı anud zarını
Sadakat tığıyla del demedim mi?

İnsan kendi, kendi derdine doktor
Dert bilmeden teşhis koyanlar çoktur
Âşığa aşılmaz bir engel yoktur
Düz, olur yokuş, sarp, bel demedim mi?

Sevgiden saygıdan öncedir imân
Bu imân âşkıyla yandığın zaman
Bu fânî âlemi kaplayan duman
Taaa ARŞ’A çıkacak kül demedim mi?

Üç günlük dünyade bir şeye değmez
Doğruluk kırılır boynunu eğmez
Ellâh razı olmaz Peygamber sevmez
Yeter beklettiğin, gel demedim mi?

Dert dolu bal dediği zehirinde
Huzur var muhabbet gül şehirinde
Böyle kör taassup var, âhirinde
Cehenneme çıkar yol demedim mi?

İSLÂMİ’yi dünya üzre gönderen
Der ki‘İmtihan çün buraya giren’
Gönül gülzârında rayiha veren
Habîbin terinden gül, demedim mi?