Demedim mi? -1- Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Mecâzi mahbûbun şahsında asıl,
Hakîki Mahbûbu an demedim mi?
Fâni sevdâlardan anlarsan fasıl,
Fânide Bâki’ye ban demedim mi?

Aşk imânın özü, en zirve hâli,
Allah'a erdiren basamak âli,
Uzantı Elest’i Meclis’e bali,
Canından ötede can demedim mi?

Beden bahçendeki muzırmış nefsin,
Bir baksan esfelsin bir baksan refsin,
Hakk’tan uzak isen Cennet’ten defsin,
Gördüğün bedenin han demedim mi?

Abesle iştigal perdede kalmak,
Mesele mecâzdan öteye dalmak,
Ufku ki yansıma ardına salmak,
Varıp Bâki Aşkla yan demedim mi?

Aşk Elest’ten beri birer muamma,
Gönül eğitilir mecâzla amma,
Gerçekle yansıma sanma dilemma,
Fâni mahbûb O'na san demedim mi?

Ne mal ne de makam ne şân ne şöhret,
Fayda vermez anla gidince âhret,
Nefse o gün değil dünyada kahret,
Allah’a kulluktur şân demedim mi?

Adem der kâinat kitap et nazar,
Gör Hakk’ın esmâsı apaçık yazar,
O’nu bilmeyen kul elbette azar,
O’nsuz alınan tat zan demedim mi?