Demedi ki Âhirin de Ölüm Var

Affet Rabbim! arzuhal bu sana
Menfi tarzda kelâm eden dilim var
Bu kadar nimetler lütfettin bana
Ağır yüklü doğrulmayan belim var

Ben bana ummanda han aratmışım
Kaşağıyla saçsız baş taratmışım
Sanki mermerden de bet suratmışım
Zaloğlu’nun çatlatacak çalım var

Sırattan çıkanın belli azdığı
Hem de kendi kuyusunu kazdığı
Senaryoyu yahudinin yazdığı
İblis vâri seyredilen filim var

Hayat veren ruhun çözüldü fendi
Tufanı NÛH ile dağıldı bendi
Dizde derman hâlde lisan tükendi
Her doğumun âhir’ inde ölüm var

Özümdeki hakikatler dilde
Sermayem sadece nasırdır elde
Hayat iksirini verdiğim hâlde
Bidâyetten beri kuru çölüm var

İBRAHÎM; Nemrud ’u almıştı söze
MÛSÂ; Firavun’u MÛSÂ getirdi dize
Ebû Cehil, den DÎN, Habîb im ize
Bin Beş Yüz Senedir kin-i zulüm var

Müslümanlardır zulümün sebebî
Ümmetine şefeat et ey NEBÎ
SEMÛD ile LÛT- i kavimler gibi
Şeytanına secde eden zalim var

Kul azmazsa HAKK yazmıyor İSLÂMİ
İmtihan diyen azmıyor İSLÂMİ
HAKK! Nizâmını bozmuyor İSLÂMİ
Parti, parti, parça, parça bölüm var