Demedi Deme Şiiri - Kenan Çarboğa

Bir gün bu ellerden sessiz, sedasız,
Hiç gelmemiş gibi çekip giderim
Öyle habersizce, öyle vedasız
Öyle bir başıma çıkıp giderim

Aklıma almadan tası, tarağı
Bir ederim yakın ile ırağı
Beni içten içe yakan yüreği
Yürek ateşiyle yakıp giderim

Dört mevsim, dört duvar, yağmurda, siste
Gözlerim yollarda, kulağım seste
Hayali, gerçeği koyup üst üste
Hepsine bir kibrit çakıp giderim

Bir daha nazını çekmem mazinin
Önünde eğilip çökmem mazinin
Gözünün yaşına bakmam mazinin
Alnına bir kurşun sıkıp giderim

Nihayet bir hısmım bin hasmım kalır
Gözlerde çivili son resmim kalır
Geride ne ismim ne cismim kalır
Gölgemi peşime takıp giderim