Öyle insan var ki iş yok,
Yağ, soğan, tuz, ekmek aş yok,
Onu umutlu kılacak;
Elinde belge ve fiş yok.
Her şey bir garip oluyor,
Açmadan çiçek soluyor,
Manasızlık göllerinde;
Kimler bak neler buluyor.
Akıl teslim oldu, ruha,
Böylece kurtuldu vaha,
Hayat denen bilmecede;
Takılma hiçbir güruha.
Nasıl, neden, niçin deme,
Haramdan asla sen yeme,
Her zaman kendin ol, kal;
Asla güvenme hiç geme.
Biraz, biraz gelişelim,
Konuşalım, bilişelim,
Kimler neler derse desin;
Allah için görüşelim.
Kayıt Tarihi : 9.1.2010 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!