Demedi Deme Şiiri - Yıldız Toksöz

Edep kumaşına pazar arama,
İlk önce kendini bürü efendi.
Çevrende bir iki dostun var ama,
Arkandan konuşan sürü efendi.

Elinde darbuka dilinde gazel,
İlhamın sanırsın gördüğün güzel.
Gizlenip rumuzla kişiye özel,
Rahatsız etmenin piri efendi.

Ne beynin ne dilin adabı tanır,
Densizlik kalbine vali atanır.
Attığın çamuru gören utanır,
Masuma bulaşır kiri efendi.

Sadakat bekleyen eşi ezensin,
Menfaat nerdeyse hemen sezensin,
Şeytana satılmış ruhla gezensin,
Kalmamış gözünün feri efendi.

Dilinde iltifat aklında hile,
Mazluma reva mı verdiğin çile?
Gönlünde insanlık mevtaysa bile,
Çok şükür bizdeki diri efendi.

Aklarla süslenmiş şakaklarımız,
Torunu sarıyor kucaklarımız,
Sevgiyle tütüyor ocaklarımız,
Tak artık vitesi geri efendi.

Güvenme oyunda sahte asına,
Kargalar toplanıp güler yasına,
Yan bakan gözünün tam ortasına,
Yumruğu patlatır biri efendi,
Anında öpersin yeri efendi.