Demedi Şiiri - Mehmet İslami

Yastığı taş idi; döşeği toprak
Buz tuttuda ben üşüdüm demedi
Yorgandı; üstüne düşen bir yaprak
Bit yer iken ben kaşıdım demedi

Taşa yaslanınca yastığı oldu
Kanını emdiler sarardı soldu
Aç kalan karını taşlarla doldu
Üç kıt’ada ben başidim demedi

Dîn-i İslâm diyeni astırdılar
Hem kan içirdiler hem kusturdular
Ceddi ile bağını kestirdiler
Yemendeki ben Huşidim demedi

Yedi düvel geldi susturamadı
Çanakkalede de kıstıramadı
İşgâl etti lâkin pusturamadı
Düşmanla ben gardaşıdım demedi

Belâ rahmet dedi imtihan için
Dîni için vurdu intikam için
Hiç eli kalkmadı sui zan için
Mosmor kaldı ben keşidim demedi

Zûlme rızâ gösterenler askere
Kin tutuyor sütü bozuk maskara
Şeytan verir cehenneme tezkere
Penç dedi de ben beşidim demedi

Edep hayâ izzet iffet terk olmuş
Vah; Beytullah ehli küfre park olmuş
Lâdiniye Müslümanlar çark olmuş
Uç dedi de ben kuşidim demedi

Su hayatttır lâkin tohumlar bayat
İslâhları zordur istersen soy at
Çok kötü dizayın edilmiş hayat
Dol dedi de ben boşidim demedi

Kapı yapmış gündüz denen binaya
Geceleri perde çekmiş fenâya
Hürmeti va’zetmiş melek ana ya!
Rahim dedi ben hoşidim demedi

Sıcak mülâyimdir soğuk ise sert
Soğuğa göğsünü gerenlerdir mert
Sıcaktan tevellüd eder ise dert
Yuvarlandı; ben taşidim demedi

İSLÂMİ; bir düşün tefekkür ile
Mamulâtı hamur muhabbet çile
Mayâlandığında hayâl nafile
Elestten; ben gardaşidim demedi

05 Aralık 2019 Perşenbe