Deme öyle deme! Şiiri - Kaan Karaduman

Sadece derin bir sessizlik olur hani o sesi sadece televizyon bozar,
Bakmak istemem o aptal kutusuna ama bazı sesler öyle merak uyandırır ki dönüp bakarım.
Gece bastırdığında duvarlar üstüne üstüne gelir,
Derin sessizlik iyice bastırır.
Ufacık bir patırtı yerinizden irkilmenize sebep olur.
İşte o zaman sarılacak sıcak bir ten istersiniz yanınızda, ama tek sarılacak şey vardır!
Örtü!
O dört duvarın arasında sıkışıp kalmak zordur tek başına,
Birilerini aramak istersiniz ama telefonu kapattıktan sonra ki sessizliğe tahammül edilemez,
O yüzden vazgeçer ve gerçeği kabulleniriz…
Kendimi kaybettim hükümsüzüm bugün!
Biri bana tokat atsa da kendime gelsem ne iyi olur!
Diğer gecelerde olduğu gibi üstümde bir huzursuzluk var yine, anlatamıyorum kimselere,
Sen bilirmisin bu ev ne kadar zordur aslında, sarmaşığın sardığı her duvar küf tutar burada...
Yalnızlık sarıyor yine etrafımı.
Korkuyorum işte!
Sesler duyuyorum, birileri fısıldıyor kulağıma, ama seçemiyorum kelimeleri…
Bu gece bana dokunma! yakın degil sana çok uzağım, başı boş gecelerin birindeyim derin duygudayım eskisi gibi...
Deme öyle deme inanırım sonra yine sarılırım.
deme öyle deme!
Yalnızlık her insanın yaşadığı derinden yakan bir ateştir!
Tam birisi gelir ömrünüze ömür kattığını sanarsınız, sonra bir bakmışsınız yine yapayalnızsınız…

SAYGILARIMLA…
17/03/2011 22:05