Deme bâri. Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Karlı dağlardan da başım serindi,
Mecnûn edip çölü gez deme bâri;
Düştüğüm gözlerin nasıl derindi,
El mi olduk şimdi? Siz deme bâri..

Dünyada yeşeren gizli dalımdın,
Gönül kovanımda saklı balımdın,
Papatyalarda hep çıkan falımdın,
Mevsim oldu artık güz deme bâri..

Seninle bulmuşum anla belâmı,
Diyemedim daha bütün kelâmı,
Niçin kestin niçin, olan selâmı?
Aramız bil aynı buz deme bâri..

Unutamam asla o ilk bakışı,
Yüzündeki kutsî oya, nakışı;
Anlatayım sana beni yakışı,
Uzadı birazcık öz deme bâri..

AŞK gönüllerde ki bir ilim idi,
Selvi boylu, elâ gözlü kim idi?
Mecâzi mahbûblar Ona im idi,
Aradığın sanki kız deme bâri..

Ömrümü yoluna yârim sereli,
Öğrenmişim Aşkın aslı nereli;
Fâni yâr gönlümü sana vereli,
Elde ettiğim ne koz deme bâri..

Tarsûsî'nin gönlü ki yangın yeri,
Niye uzak durun? Gelsene beri,
Gözlerimin yitti sâyende feri,
Ettiğin zulümdür naz deme bâri...

"Adem KAÇAR - 04/12/2017"