Seni sevmek için ben benden geçtim
Yüreğim kurudu çöl deme bana
Sevgi diye verdin zehrini içtim
Öldürdün bir daha öl deme bana
Değiştirdin benim hoyrat huyumu
Kararttin ışık saçan kuyumu
Bulandırdın bütün berrak suyumu
İçilmeyen kirli göl deme bana
Acımı içime atarak sevdim
Ateşime közü katarak sevdim
Yangınıma sarıp yatarak sevdim
Odunda harlayıp kül deme bana
Aşkından kör edip tuzaklar kurdun
Emanet verdiğin sevdadan vurdun
Gönlünün en uzak yurduna sürdün
Sürgüne sürüpte kal deme bana
Toprağım susuzdu katranlar döktün
Dibinde yeşeren filizdin köktün
Kalbimde ekili tohumu söktün
Gülizarda açan gül deme bana
Kağnılar sırtına yüklenmiş zaman
Yırtıldı son yanım oluk oluk kan
Ben öluyor iken sen var olmak san
Bir mechule giden yol deme bana .
Hem beni öldürüp murada erip
Namazsız Niyazsız selâlar verip
Mezarıma kuru çiçekler serip
Aşkın kıymetini bil deme bana
13.12.2025
Gönül KütükKayıt Tarihi : 15.12.2025 03:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!