Dembe Şiiri - Mahmut Karahan

Aynı topraktan yayılmadı mı insanlık?
Merhamet ettik mi yaşlı kıta Afrika’ya?
Kafa avcılarından kurtuldu koca kara
Yakalandı amansız bir açlığa
Mideleri kaburgalarına yapıştı
Ağızları açık
Kadife tenleri
Kocaman burun delikleri
Simsiyah iri gözleri
Ellerinde pirinç lapaları
Aç Afrika çocukları
Bir tas yemek düşleri
Gömleksiz çıplak bedenleri
Şaşkın gözleri
Garip, zavallı
Çocuklar aç
Ilık afrika geceleri
Ellerinde tencereleri
Bir kap açlık nefesleri
Koca nehirler kayboluyor
Çölün ortasında
Kavuruyor sıcak
Açlık ve susuzluk
Uzun yokluk kuyrukları
Saldırganlaştırır açlık insanı
Badrani cılız bir çocuk
Açlıktan tutmaz dizleri
Gelen tehlikeye çaresiz
Kabarmış leş kargalarının iştahı
Akbabaların
Badrani dolunay demek
Dolunayda akbabalar son nefesini bekledi
Afrika’dan hoş geliyordu
Davulun sesi emparyalistlere
İnsanlık sağır ve kör
Sofrasında insan cesetleri...
Bulgur gurulduyor
Vicdansızların sağırlığına
Bütün olup biteni seyrediyorsan
Birde bütün bunları çekiyorsan
Hangi fotoğraf ta ölür insan
Kum tanesi doldurmuyorsa avuçlarını
Rüzgar alır ölümün kokusunu
Makinanı böl ve orada öl