Dem Vakti veya Veda Şiiri - Tayfun Işıldar

DEM VAKTİ YA DA VEDA

Bir yılı bardaklara sığdırmak, serçenin telaşıyla...
içimde, alıcı kuş gibi dolanan, kaçma isteği
yük taşınamayacak kadar ağır,
bağır diyordun, bağırdım.
şimdi, sonsuzluğa atılan bir bıçak gibi sesim
etkisiz…
kaç kadeh keser beni inceden ve sitemsiz

sonra malum vakit, gece yarısı
kaç tren kalktı kalbimden, kaç yaşanmamışlık ağrısı
götürür beni
vurur voltasının en kesilmeyecek yerinde
mahkumun
dillerde bildik bir türkü
“allı turnam bizim ele varırsan
şeker söyle, kaymak söyle, bal söyle”
beni söyleme turnam beni söyleme

çıkıp gideceğim bu kentten
bir hesap pusulası kalacak benden
bir de boş şişelerin sızısı
sense uzak bir vuslat
ince hastalığım benim
neylersin zaman geç
ve neylersin ki,
tepeden tırnağına nakışlamışım seni
anla beni,

yuvasından düşen yavru kuşlara inat
uçmak yakışırdı bize
seni en çok sevenden bile çok
çoğalttım seni,
gitmedim, geldim
ne ayrı düşmek,
nede incitmek
bir nargile dumanı gibi savrulup yiten,
gerisi bildik hikayesi aşkın

şimdi dem vakti
yani veda
yani helalleşme akşamındayız
ey… sevgili ince kadın
uzun sürmüştü hastalığım ve bitti
şimdi cebimde taşıdığım bu bilet
yeni acıların vizesi
her aşk yeni bir acı,
her acı biten bir aşk,
yüreğim, sen sorgusuz devam et
bekletmeye gelmez hayatı

Tayfun IŞILDAR
30-12-2001-22-01-2002-2007
Çengelköy-İstanbul