Dem Vakti Şiiri - Gülşen Destanoğlu

esnedi yelkovan
uzandı usulca akrebin yamacına
yarına kuruldular...

silkindi / tahta masalardaki
silik kalabalıklar
duman duman üflenip
küllüklere silkindi yalnızlıklar

iyice yerleşti kulağıma
eğreti oturan uğultular

buz istendi rakılara
tazelendi biralar
alkolle sulanırken
hayatla ilişiği kesilmiş balıklar

-yaşlı bir şair durdu
kalemi kağıdın yanına yatırıp
şiirini hayata savurdu
önce sendeledi hayat
sonra şiirin ritmine uydu-

yavaş yavaş dağılırken efkar
şerefine kalktı
kadehlerdeki yalnızlıklar

birbirine/ tanıdık gülümsedi
yabancılar...
-zaten / bu meyhanede
herkes
ademle havvadan beri akrabalar-
...

hasılı
zaman/ keyfekeder çekilirken uykuya
demini aldı gece

mezedir artık masamızda
gökte parlayan yıldızlar