Dem Dolu Şiiri - Bekir Dalkıç

Ne etmeli bilemedim, nasıl kurtulmalı bu dertten
Ağaçlar mı dikmeli sıra sıra, ceviz ağacı, zeytin ağacı.
Toplamalı mı o meyvaları, bilmem yeter mi ömür?
Hüzünlü yollar gibi yaralar açtı yıllarım
Diner mi acaba bu acı?

Ah bu ne hal halim bu ne zor.
Hiç bu kadar takmamıştım yokluğu.
Günler akıyor kum tanesi gibi akıyor günler.
Var gibiyim sanki, ha var gibiyim ha yok gibi
Dem dolu, ocakta unutulmuş bir çaydanlığım ben, dem dolu.
Yaz geliyor haşlıyor önce.
Sonra sonbahar geliyor, hüzünler başlıyor.