Dem dediğin muhabbettir
Mestane kılar insanı
Akar gönül pınarından
Yaradanın bir ihsanı
Gönül Hakkın mekanıdır
Afirlerin meydanıdır
Marifetin divanıdır
Bir eyler canı cananı
Dem ehline helal imiş
Canlar kemalete ermiş
Nicesi kaynamış taşmış
Dökülmeden dört bir yanı
Sofu eremez bu sırra
Bu sofradan ayrı dura
Gömlüne bir kilir vura
Vallah kaçırtır imanı
Muhabbeti dem eyledim
Bin derde derman eyledim
Hem çaldım hemi söyledim
Taşa tutun Doğan Canı
Ozan Doğan Can Baba
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta