Dem dediğin muhabbettir
Mestane kılar insanı
Akar gönül pınarından
Yaradanın bir ihsanı
Gönül Hakkın mekanıdır
Afirlerin meydanıdır
Marifetin divanıdır
Bir eyler canı cananı
Dem ehline helal imiş
Canlar kemalete ermiş
Nicesi kaynamış taşmış
Dökülmeden dört bir yanı
Sofu eremez bu sırra
Bu sofradan ayrı dura
Gömlüne bir kilir vura
Vallah kaçırtır imanı
Muhabbeti dem eyledim
Bin derde derman eyledim
Hem çaldım hemi söyledim
Taşa tutun Doğan Canı
Ozan Doğan Can Baba
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta