DEM Bu DEM Şiiri - Mücella Pakdemir

DEM Bu DEM

Baykuşlar çığlığında
Tülü yırtılıyorsa zamanın
Huzur yataklarından uyanıyorsa anılar
Bana ne oldu böyle deme

Göğsünde hançer dürtün
Koşuyorsa kıyametine
Boşaltmışa zembereğini
Tüm cesaretin
Korkularına bürünme

Yaka paça şimdi mazin
Sırra kadem gizemlerin
Geldi işte yapıştı ellerine
Sakın üstüne sürme
Akıtırım pınarlarımı
Ne kadar kirlenmişlerse de
Yıkarım gözlerimde

Yarı uykuludur yakan beyazlık
Yanağını kızartır diken ayazlar
Dudak kenarlarında kalan reçelinle
Bebek masumiyetinde
Anne eteğini tutar gibi
Yapış eteklerime

Gölgelerinde üşüyor patikam
Kuytularına bıraktım izlerimi
Ayak seslerine hasretliğim
Yürürken depremlerinle

Bencil sessizliğini delen
Fısıltı oldum dinginliğine
Vesveseli dualarımla
İşaretlerini gizlice
Bana çevirdim
Dön de gel diye

Dem bu dem sevdiğim
Sen o sen misin?

Mücella Pakdemir
Kayıt Tarihi : 20.5.2009 03:06:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


DOST YÜREKLERDEN ************************************************ Sorular arasında boğulan bir sevgi... Çıkış yolu için ufka bakışan gözler... İnanılmaz ani dönüşlere şaşılır... Neden, sevgide kaşlar çatılır? Her geçen zamandan bir medet umulur... Canlar, can evinden vurulur! .. Bil ki her sevginin bulunur bir dengi; Yeter ki kopmasın o gizli ipler? ! ...............................Arif Tatar 'erguvani akşamlara tutkundu yağmur gözlerin, yüreğimdeki o serap öyle ıssız,öyle serin sahibi sen değil misin hayatımdaki her demin....' dem aynı dem şevair, dem aynı dem.........................Yavuz Said

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (116)

Mücella Pakdemir