Dem, Bu Dem Şiiri - Sümru Yılmaz

Devran döner , derya yanar
Bülbül sevdalandığı gülü arar.
Eller uzanır semalara,
Dilden dile akar dualar.
Alemler , kapılar açılır
Duraksız, Allah ' a kadar.
Bekle gönül , bilmediğin yollara girme
Elbet birgün derya sana da akar.

Aşık Sümru der ki ;
Bu yolda sevdasız yürünmez,
Maşuk'a giden yolda beklenmez,
Menzilini bilen tökezlenmez.
Cismaniyetin kalır dünya evinde,
O zaman ulaşır özün ,Arş - ı Ala' ya kadar.
Zilletten, Dünya tamahından kurtulur,
Alemleri aşar, sır kapılarını açar,
Varırsın maşuk 'un katına.

Vuslatla yanan kanatlar,
Gönlünde tövbe , elinde anahtar,
Geçersin sırat'ı, yüce alem seni kucaklar.
Bir bir perdeler açılır,
Bilinmezler malum olur,
Sabırla , aşkla bilinmeze varılır,
Dem ; bu dem olur.