Dem'a Şiiri - Neslihan Öksüz

DEM’A

Hicrân ateşi yüreğimi nasıl yakıyor
bilemezsin.
Öyle yalnızım ki kalabalıklar içinde
Öyle yalnızım ve öyle suskunum ki
sen gittiğinden beri.
Hiçbir dost yüzü ve hiçbir
dost sözü dolduramadı yerini.

Ey dil-ber, gittiğinden beri
Gülşenler içinde ve gülüşlerle beraber
Her yâd edişimde seni
Her geçirişimde aklımdan
Bir damla gözyaşı olup aktın yüreğime.
Gittiğinden beri ey dil-ber
Nasıl şaşkınım ve hayretler içindeyim
bilemezsin.
Seni bu kadar sevdiğimi bilirdim de
Bu kadar arayacağımı inan,
inan bilmezdim.

Sen, ey mihr-i cân,
Yani canın dostu,güneşi,
Yani gözlerimin aradığı,
Hicrânıyla yüreğimin yandığı,
Vuslatıyla avunduğu,
Yokluğunda kıymetini daha bi anladım.

Bu gönül seni arar,
seni sever,
seni bekler.
Gel artık özlem bitsin,
Gel artık,yüreğim daha fazla kanamasın.
acımasın.
yanmasın.