Dem. Şiiri - Muzaffer Asiltürk

Ne çok söz söylemişim meğer, tek harf’e kurşun atıyorum
sustukça büyüyor gözlerimin yalnızlığı korkuyorum
her akşam hayallerimi astığım bu boş duvarlar
her akşam penceremde demlediğim sessizliğim

yerin boş halâ, öylece sana bakıyorum
kalkıp bir kahır koyuyorum kendime
demlenince hüznü gecenin koynuna
derin bir gözyaşı çekiyorum

her gece bu aynı işkence
her gece intihar bir hece
ne çok şey istemişim meğer
ruhun ruhuma değince

o kadar vefasızlığı kaldıramaz bu beden
ağlayarak intihar etsem ona da inanmaz kimse
uçunca ellerimden koca bir bilinmezlik
suskunluğum eceli öldürecek bir gün biliyorum ...