Dem Şiiri - Aykut Kul

gülünce sen içim ısınıyor.
yanımdan geçerken bir bakışını bile esirgeyince benden,
aklıma takılıyor bu;
dost sohbeti,
içtiğim çayı, sigarayı unutuyor,
tüm bunları onlara belli etmemye çalışıyorum,
yani
sohbetin konusunu takip ediyormuş gibi
ama dinlemeden,
çayın ve sigaranın tadını alıyormuş gibi
ama artık alışa gelmiş ve doyumsuz hareketlerle.
beni bu denli etkiliyen bu bakışmama
artık bin bir türlü düşünceye taşır beni.
sanki tüm gün zaten hep sen yokmuşsun gibi,
bir de birden bir dem daha fazla olursun içimde.
çay çok demli olmuş.
dalgaları dinlemekte eksitmiyor
hissettiğim ve adını koymak istemediğim
gelgitleri.
adını yazdım ıslak kuma.

(lavensby/dk, eylül’04)