Dem Şiiri - Devrim Eren Karaçeper

Herkesi sevmek mümkün değil,
İnsanın doğasınada uygun değil zaten.
Kişilikleri karşına alıp savaşmakta bi o kadar gereksiz.
Tanımak,anlamak ve saygı duymak mümkün.
Sende yolcusun son veda zamanında elveda derken anlarsın.
Mevzinden gözle olan biteni,
Baksana hayata müdahale edebiliyor musun?
Kaç kişiyi döndürdün yo...lundan,yada kaç kişiye pusula oldun?
Gecenin köründe seni arayıp sordu mu bir arkadaşın,
Heyecanla yada üzüntüyle sana ihtiyaç duydu mu?
Olmadı mı hiçbiri,yok canım o kadarda sıradan mı hayatın?
Yaklaş o zaman,yaz reçeteyi,hızlan biraz fazla zamanın yok.
Yarın ölücekmiş gibi yaşa hayatı.
Gülüşün şelale gibi coşkun,hüznün kurşun gibi ağır ve asil olmalı.
Gördüklerin,yaşadıkların,dahada önemlisi bunlardan neler çıkardın?
Koy hepsini beyinden kalbe,iliklerine kadar işle.
Çalıştır şimdi içindeki filmi,karşındaki herkes izleyici.
Gerektiği yerde durdurman lazımki sıkmasın.
Ayağını gazdan hiç çekmezsen,birileri el frenini kullanır.
En büyük teori pratiktir,
Yüzümdeki çizgileri çizecek kalem icad olmadı daha.
Kendine fazla güvenip zirveye ulaştım sanma,
Senin zirve sandığın yerde ben molamı çoktan verdim boşa kasma.