Dem Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Demimin son buğusuna döküyorum içimi
Demindi dünüm
Deminde yarınım
Demokrasiler oligarşinin gizli gölgesindeyken
Demeçler menfaatın kısır döngüsünde
Demagoji azık olmuş karanlıklara
Demoralize oluyorum ısırılan elmaları gördükçe
Demir atınca huzurumun limanına
Demet demet çiçekleniyor alnım
Demode değildir yaslandığım direğim
Demliğin dibi şimdilik zifirse de
Demlendikçe içimi kolaylaşıyor hayatın
Dem dediğin eğleşme sırası
Demirbaşına bir yazılsam cennetin
Demir alırım tufansız denizime
Demontedir hem dünyadaki saltanatım
Demişti dersiniz o zaman
"Demir eksikliğinden değilmiş sallantılı yorgunluğu"