Delta Şiiri - Ahmet Bahçevan

Bulsaydı gözleri sürgün gözlerimi
incecik dal gibi uçurum kıyısında
bir kapı aralanır uzak denizlere
kor ateşler içindeyken bile
sığınırdım delişmen sıcaklığına

Yadsımanın gözyaşı kabullenmek değilse
bir türlü çekidüzen veremediğim
günlerin tornistan edilmiş ceketini
nasıl giyindim
dalgaların çekilirken bıraktığı acıyla

Ey çatık kaşlı pejmürde geleceğim
yorgun düşen atlarımı mahmuzluyorken
günlüğümü tutabilir mi tin
ve ölümsüzlüğü kutsamayan sevişme
kendi içine akan bir nehrin deltasında