Deliyim Ben Şiiri - Can Hülya

Deliyim ben, deli
Uzak durun,ellemeyin beni.
Canınızı okurumda,
Belli etmem kendimi.
Ne zaman ne yapacağım,
Kime nasıl davranacağım,
Hiç bilinmez,hiç belli olmaz
Deliyim ben,deli
Uzak durun,dürtmeyin beni.
Bir kuş görsem, peşinden koşarım.
Yakalarım diye, umutlanırım.
Yere basmadan yürürüm.
Uçarım sanki kanatlanırım.
Basarsam karınca incitebilirim.
Deliyim ben,deli
Uzak durun,kızdırmayın beni.
Kızdığımda gözlerim dünyayı görmez
Babam bile olsa,kırar geçerim onu
Deliyim ben,deli
Hemde ne deli
Çocuktan özür dilerimde,
Takmam asla reisi cumhur gibileri.
Hoş veya değil
Ben böyle ayakta kalabildim seneler boyu.
Dilimdeki ustura öyle keskinki
Bilmeme gerek kalmadı hiç
Tekvandoyu,judoyu
Deliyim ben,deli
Dürtmen,ellemen beni.
Hayatım doğrularla geçti.
Ama hep sevgiden geçti yolu.
Hayatım boyu okudum,
Şimdide yazıyorum.
Deliyim ben,deli
Uzak durun, sevmeyin beni.