Gülün kokusunu unutmuşum
Dikenin acısı parmaklarımda
Gece yâri hatırlatıyor
Deliyim ben
Gönlüm uykudan eder
Aklım yollara düşürür
Sözüm aşık incitir
Deliyim ben
Gözyaşım kurumaz
Yüreğimin sancısı dinmez
Bahanesi çoktur dilimin
Deliyim ben
Hangi rüzgar esse üç-beş dalım kırılır
Her şeytan, her yılan bana güler
Yada umudum gittikçe azalır
Deliyim ben
Şarkılara varmıyor dilim
Ya hüzzam ya figan
Çiçeğin çok yaprağın az olduğu zaman
Deliyim ben
Gece, aya yıldızlara küserim
Gündüz Güneşe, Denize
Sen beni, ben seni isterken
Deliyim ben
aralık 2005
Celâlettin ÇevikKayıt Tarihi : 19.1.2006 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!